παγκλέιστος

παγκλέϊστος, -ον (Μ)

1. αυτός που έχει όλες τις δόξες, πολύ ένδοξος, πανένδοξος

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ παγκλέϊστον

η ιδιότητα τού παγκλέϊστου («τὸ παγκλέϊστον τῆς τῶν Ῥωμαίων βασιλείας», Νικ. Χωνιάτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < παν-* + κλεϊστός (< κλεΐζω)].